Sochaczew z dawnych lat

Muzeum Kolei Wąskotorowej jest jednym z niewielu miejsc w Europie, gdzie znajduje się zespół wąskotorowych pojazdów szynowych w tak dużej liczbie. Placówka gromadzi największy zbiór tego typu taboru na Starym Kontynencie. Na skansenie znajdują się aktualnie 163 jednostki taboru wąskotorowego, a ponad 50 kolejnych oczekuje na zapleczu placówki na konserwację. W salach wystawowych obejrzeć można kolekcje muzealiów, dokumentujących codzienne funkcjonowanie kolei wąskotorowych w Polsce na przestrzeni dziejów.

1 października 1922 r. - oficjalne otwarcie Sejmikowej Kolejki Wąskotorowej w Sochaczewie

Lata 80. XX w. - na fotografii parowóz Px29-1704 w Piaskach Królewskich

6 września 1986 r. nastąpiło uroczyste otwarcie Muzeum Kolei Wąskotorowej w Sochaczewie. Jednostka powstała jako oddział Muzeum Kolejnictwa w Warszawie w oparciu o tabor, budynki, infrastrukturę oraz w dużym stopniu załogę zlikwidowanej 30 listopada 1984 r. Sochaczewskiej Kolei Dojazdowej. Od 1 kwietnia 2016 r. jednostka stała się filią Stacji Muzeum w Warszawie, nowej instytucji kultury, powołanej po likwidacji Muzeum Kolejnictwa, przez Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego oraz Polskie Koleje Państwowe S.A.

Na fotografii budynek stacyjny z 1937 roku. Zdjęcie zrobiono w lata 70. XX w. Z uwagi na niepewną przyszłość kolei, początkowo budowle i urządzenia inżynieryjne miały charakter prowizoryczny. Z biegiem lat drewniane obiekty zastępowano murowanymi, czego dobrym przykładem była najważniejsza stacja, czyli Sochaczew Wąskotorowy, gdzie proces zamiany lekkiego budulca na cegłę i żelazobeton przeprowadzono w latach 1928 – 1939. Najważniejszy, zachowany do dziś, trójkondygnacyjny budynek stacyjny Zarządu Kolei z poczekalnią, kasą i pomieszczeniem dyżurnego ruchu wzniesiono w 1937 r. Tuż przed drugą wojną światową, poza wspomnianym budynkiem, na obiekty i urządzenia tej stacji składały się m.in.: dwa perony, murowana hala i skład opału dla parowozów, warsztaty, kuźnia, stolarnia, garaż dla drezyn oraz 17 torów z trójkątem do obracania lokomotyw, a także przeładunkową rampą czołową z bocznicą do stacji normalnotorowej. Na pozostałych 4 stacjach z biegiem lat również powstały obiekty murowane.

Na fotografii pierwszy pociąg motorowy - wagon motorowy PKS M1. Zdjęcie zostało wykonane we wrześniu 1937 roku. Warto wiedzieć, że w latach 30.kolej wąskotorową zaczęto nazywać Powiatową Koleją Sochaczewską, a wcześniej w latach 1922 – 1930 kolej nosiła oficjalną nazwę: Sejmikowa Kolejka Wąskotorowa w Sochaczewie.

Na zdjęciu budynek Kasy Stefczyka, a obecnie Banku Spółdzielczego od podwórka, następne zdjęcie ten sam budynek od ulicy Reymonta. Fotografia pochodzi z archiwum Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą

Zdjęcie zrobiono z dzwonnicy kościoła parafii Św. Wawrzyńca, przedstawia widok na pl. Św. Dominika, na którym był na przełomie lat 80 i 90 parking TIR. Ciekawostką jest budynek po lewej - jedyna pozostałość po zabudwaniach klasztornych sióstr Dominikanek - XVIII wieczny spichlerz, wchłonięty później przez postawioną tam hurtownię.Fotografia pochodzi z archiwum Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą

Na zdjęciu skrzyżowanie ulicy Staszica i Pokoju rodzina uśmiecha się z balkonu Kamienicy Szepietowskich. Fotografia pochodzi z archiwum Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą

Zdjęcie pochodzi z roku 1939 - jest to widok z prowizorycznej przeprawy na rzece Bzurze.

Fotografia datowana jest na wczesne lata powojenne, panowie stoją na skrzyżowaniu ulic Traugutta i Wąskiej. Zdjęcie pochodzi z archiwum Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą.

Sochaczewianin Henryk Kropa, tak wspomina dawne czasy, gdy tętniło życie nad Bzurą: „Urodziłem się 78 lat temu (…) i pamiętam doskonale, jak tłumy mieszkańców (…) każdy wolny od pracy dzień spędzały właśnie na przystani nad Bzurą. Działała tam kawiarenka, odbywały się wieczorki taneczne (…). Całe rodziny odpoczywały na rozłożonych na brzegu rzeki kocach. Ludzie słuchali muzyki, wypożyczali sprzęty wodne, mężczyźni łowili ryby, w ciepłe dni mieszkańcy szukali ochłody w wodzie.

Willa komornika Rolińskiego z okresu dwudziestolecia międzywojennego

Ulica Warszawska tuż przed wybuchem II wojny światowej

Widok rynku na początku XX wieku