Każde dziecko ma swój niepowtarzalny charakter – jedno jest bardziej żywiołowe i głośne, inne ciche, spokojne i nieśmiałe. W okresie dorastania cechy te mogą się zmieniać i jest to jak najbardziej naturalny element rozwoju. Czasem jednak zachowania dziecka stają się tak skrajne, że zaczynamy zastanawiać się, czy mieszczą się one w granicach normy. Często wówczas okazuje się, że mamy do czynienia nie tyle co z “trudnym charakterem”, ale z zaburzeniem osobowości – problemem, który wymaga zrozumienia, a zarazem leczenia. W takich sytuacjach pomoc oferuje m.in. ośrodek Gedeon Medica w Konstancinie-Jeziornie, specjalizujący się w terapii dzieci i młodzieży od 11. roku życia.
Wielu rodziców zadaje sobie pytanie: „czy to zaburzenie, czy tylko okres buntu?”. Różnica polega na tym, że charakter jest bardziej elastyczny – z wiekiem dojrzewa i dostosowuje się do doświadczeń. Zaburzenie osobowości to natomiast wzorzec, który powoduje, że określone schematy myślenia i reagowania utrwalają się, dominują nad zachowaniem i wpływają negatywnie na relacje, naukę, samoocenę czy emocje dziecka.
Nieśmiałość jest częsta u dzieci i nie zawsze musi być powodem do niepokoju. Staje się problemem, gdy dziecko zaczyna unikać kontaktów społecznych z lęku przed oceną lub odrzuceniem, a nawet rezygnuje z rzeczy, które wcześniej sprawiały mu radość. Wtedy można podejrzewać cechy osobowości unikającej. Dziecko nie odmawia kontaktu z rówieśnikami z wyboru – po prostu boi się, że zostanie zranione lub skrytykowane. Takie wzorce często utrwalają się w dorosłym życiu i prowadzą do samotności oraz problemów w relacjach.
W przypadku zaburzeń osobowości borderline emocje są jak fala – przychodzą nagle i z ogromną siłą. Nastolatek może jednego dnia czuć się kochany i szczęśliwy, a następnego przeżywać rozpacz i poczucie odrzucenia. Otoczenie może odbierać jego zachowanie jako nieco „teatralne”, ale w rzeczywistości jest to wynik głębokiego lęku przed utratą miłości i kontroli. Nieleczone zaburzenia osobowości sprawiają, że dziecko reaguje impulsywnie – ucieka, izoluje się, czasem sięga po używki lub zachowuje się autodestrukcyjnie.
Nie każde ambitne dziecko ma zaburzenie osobowości, jednak gdy perfekcjonizm zaczyna dominować nad wszystkim, może rozwinąć się osobowość obsesyjno-kompulsyjna (anankastyczna). Wtedy dziecko może spędzać godziny na poprawianiu pracy domowej, nie potrafiąc się zrelaksować i wciąż myśląc o tym, co jeszcze można ulepszyć. Z czasem pojawia się narastające napięcie, natrętne myśli, problemy ze snem, a także objawy somatyczne związane ze stresem.
Niektóre organiczne zaburzenia osobowości mogą pojawić się po urazach mózgu, infekcjach lub chorobach neurologicznych. Zmieniają one sposób reagowania na emocje i otoczenie – dziecko staje się impulsywne, wybuchowe, ma trudność z rozumieniem uczuć innych. Takie zachowania bywają mylone z „byciem niegrzecznym”, podczas gdy ich przyczyna jest głębsza i wymaga diagnozy specjalisty. Podobnie bywa przy osobowości narcystycznej, gdzie za pozorną pewnością siebie często kryje się niska samoocena i głęboki lęk przed przeciętnością.
Rozróżnienie, co jest normą, a co objawem zaburzenia, nie jest proste – dlatego warto zaufać specjalistom. Psycholog lub psychoterapeuta jest w stanie ocenić, czy dane zachowania mieszczą się w granicach rozwoju, czy wymagają interwencji. Wczesne wsparcie pozwala dziecku nauczyć się rozumienia swoich emocji i relacji z innymi, zanim trudności utrwalą się w dorosłym życiu.
W sytuacji, gdy diagnoza wskazuje na potrzebę leczenia, warto sięgnąć po profesjonalne wsparcie. W Gedeon Medica w Konstancinie-Jeziornie terapia prowadzona jest w dedykowanym ośrodku dla dzieci i młodzieży od 11. roku życia. Zespół terapeutów z ponad 20-letnim doświadczeniem pracuje metodami dopasowanymi do indywidualnych potrzeb: od psychoterapii indywidualnej i grupowej, po artterapię, psychodramę, muzykoterapię czy terapię obrazu ciała. Połączenie różnych form leczenia daje realną szansę na zrozumienie siebie i odbudowę równowagi emocjonalnej.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz