13 kwietnia obchodziliśmy osiemdziesiątą pierwszą rocznicę zbrodni katyńskiej. Komendant Powiatowy Policji w Sochaczewie insp. Michał Safjański wraz z naczelnikami wydziałów oddali hołd ofiarom zbrodni katyńskiej, którzy walczyli o niepodległą Polskę i zapłacili za to najwyższą cenę.
[FOTORELACJA]10226[/FOTORELACJA]
Osiemdziesiąt jeden lat temu, siła kierownicza ZSRR twierdziła, że polscy jeńcy wojenni są zdeklarowanymi i nie rokującymi poprawy wrogami władzy sowieckiej. Zaczęto likwidować obozy w których wymordowano blisko 22 tysiące polskich obywateli. Zdecydowaną większość ofiar stanowili oficerowie Wojska Polskiego, funkcjonariusze Korpusu Ochrony Pogranicza, Policji Państwowej, Straży Granicznej i Służby Więziennej. W kaźniach życie straciło ponad 6 tysięcy policjantów II RP.
Mundurowi ginęli od strzału w tył głowy, bez względu na stopień, stanowisko czy pełnioną funkcję. Przez wiele lat prawda o zbrodni katyńskiej popełnionej przez NKWD była fałszowana i nikt nie mówił głośno o tym, co wydarzyło się w 1940 roku. Dopiero w 1989 roku wszyscy usłyszeli o masowych mogiłach ze szczątkami zamordowanych jeńców wojennych.
Wczoraj Komendant Powiatowy Policji w Sochaczewie insp. Michał Safjański wraz z naczelnikami wydziału prewencji, ruchu drogowego i kryminalnego zapalili znicze i złożyli kwiaty przed Pomnikiem Pamięci w Trojanowie, gdzie znajduje się urna z prochami poległych funkcjonariuszy, którą sprowadzono do Sochaczewa w 2006 roku.
Następnie insp. Michał Safjański wraz z naczelnikami oddali hołd i zapalili znicze przy tablicy upamiętniającej przedwojennych policjantów związanych ziemią sochaczewską, bestialsko zamordowanych w katowni twierdzy Twer. W październiku 2019 roku na frontonie Komendy Powiatowej Policji w Sochaczewie odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą sochaczewskim przedwojennym policjantom zamordowanym z zimną krwią w 1940 roku w Twerze:
a także przodownikowi Janowi Kraszewskiemu, który po wydostaniu się w z obozu jenieckiego, walczył w 2. Korpusie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i jest pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Casamassima we Włoszech.
W związku z obchodami Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej, chcieliśmy przybliżyć sylwetkę przedwojennego Komendanta Powiatowego Policji Państwowej w Sochaczewie z lat 1927 - 1931, kom. Wacława Kruziewicza.
Wacław Kruziewicz, s. Jana, urodził się 12 września 1884 roku w Kłocku. Odbył jako szeregowy służbę wojskową w armii rosyjskiej. Od 14 września 1916 roku do 11 czerwca 1918 roku należał do Polskiej Organizacji Wojskowej w Rypinie. Za pracę niepodległościową w tej organizacji, w lipcu 1917 roku został aresztowany i osadzony w niemieckim więzieniu, skąd został zwolniony po dwóch miesiącach. W listopadzie 1918 roku działał w tworzącej się na terenie Rypina służbie bezpieczeństwa jako zastępca komendanta.
W Policji Państwowej służył od 1919 roku. Początkowo w powiecie rypińskim, gdzie pełnił obowiązki Zastępcy Komendanta Powiatowego PP w Rypinie. Dnia 1 listopada 1919 roku został przeniesiony na stanowisko pełniącego obowiązki Zastępcy Komendanta Powiatowego PP w powiecie rawskim. Następnie z dniem 1 marca 1920 roku został mianowany Zastępcą Komendanta Powiatowego PP w Lipnie. Co najmniej od 16 kwietnia 1923 roku zajmował stanowisko Komendanta PP powiatu lipnowskiego. Wacław Kruziewicz z dniem 22 sierpnia 1923 roku został delegowany do dyspozycji Komendy Głównej PP. 28 września 1923 roku wrócił z delegacji z kresów, gdzie został delegowany będąc w dyspozycji Komendy Głównej PP. W kwietniu 1924 roku z polecenia Komendy Głównej Policji Państwowej został delegowany do Komendy Powiatowej Policji powiatu radzymińskiego. Ukończył Główną Szkołę PP w Warszawie. W dniu 30 lipca 1925 roku został powołany na stanowisko Komendanta Powiatowego PP w Lipnie.
Dnia 22 lipca 1927 roku został przeniesiony na stanowisko Komendanta Powiatowego Policji Państwowej w Sochaczewie w województwie warszawskim, a trzy lata później został awansowany do stopnia komisarza PP. W czasie służby w Sochaczewie należał do Związku Rezerwistów i Byłych Wojskowych. Ponadto w tym czasie wyróżnił się ofiarną pracą i zaangażowaniem jako skarbnik i członek Zarządu Ochotniczej Straży Pożarnej w Sochaczewie, gdzie dzięki jego staraniom dach remizy został pokryty blachą, a jednostka otrzymała nową wspinalnię. Był również pomysłodawcą i największym orędownikiem wybudowania w Sochaczewie pierwszego w Polsce Domu Dziecka Stowarzyszenia Rodzina Policyjna dla sierot po zmarłych i poległych na służbie policjantach. W inicjatywę tę był bardzo mocno zaangażowany, zarówno służbowo, jak i społecznie, pozyskując środki gwarantujące realizację tej inwestycji. Budowę domu udało się ukończyć w 1937 roku. W samej Komendzie Powiatowej PP w Sochaczewie służył co najmniej do końca 28 września 1931 roku.
Następnie był Komendantem Powiatowym PP w Turku w województwie łódzkim. Dokładnie 5 sierpnia 1936 roku został przeniesiony na stanowisko Komendanta Powiatowego PP w Łasku. W dniu 3 lutego 1939 roku mianowano go Komendantem Powiatowym PP w Sokołowie, gdzie służył do września 1939 roku. W trakcie służby został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości i Odznaką pamiątkową więźniów ideowych z lat 1914-1921. Po wybuchu Il wojny światowej został wzięty do niewoli przez Armię Czerwoną i osadzony w obozie jenieckim w Ostaszkowie. Zginął wiosną 1940 roku w Kalininie. Pośmiertnie, w dniu 5 listopada 2007 roku został awansowany przez Prezydenta RP do stopnia nadkomisarza PP.
mł. asp. Agnieszka Dzik
Źródło: J. Pawłowski, P. Zawada, Martyrologia policjantów Policji Państwowej województwa pomorskiego, Toruń 2020 , s. 316-317
0
0
0
0
0
0
2 0
Bardzo ładnie z waszej strony. Brawo 17:49, 14.04.2021