Afera w DPS: po siedmiu latach jest wyrok i jest surowa kara więzienia

Po siedmiu latach w piątek 8 października zapadł wyrok w sprawie byłych pracowników Domu Pomocy Społecznej w Młodzieszynie oraz byłej dyrektor sochaczewskiego PCPR-u, oskarżonych o szereg działań na szkodę DPS-u, jego pensjonariuszy, PCPR-u, Starostwa Powiatowego w Sochaczewie, w większości przypadków w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Byłej dyrektor DPS-u Justynie N. sąd wymierzył wyrok nawet większy niż wnioskowany przez prokuratora i dużo większy od pozostałych oskarżonych, a mianowicie 6 lat pozbawienia wolności oraz zapłatę odszkodowania na rzecz DPS-u i PCPR-u w wysokości ponad pół miliona złotych.

[FOTORELACJA]10878[/FOTORELACJA]

W piątek 8 października 2021 roku po siedmiu latach od wykrycia kilkuletniego przestępczego procederu w Sądzie Okręgowym w Płocku zapadł wyrok, a ściśle siedem wyroków, w sprawie byłych pracowników Domu Pomocy Społecznej w Młodzieszynie i ówczesnej dyrektor PCPR-u, którzy byli podejrzani o szereg działań mających na celu zdobycie korzyści majątkowych, przebiegających ze szkodą dla DPS-u, jego pensjonariuszy, PCPR-u i Starostwa Powiatowego w Sochaczewie.

W uzasadnieniu sąd podkreślił wielowątkowość i skomplikowanie sprawy, która w sumie liczyła 100 tomów akt.

- W czasie 46 rozpraw przesłuchano w sumie 400 świadków – mówił sędzia.

Odczytanie wyroków zajęło prawie godzinę. Większość podejrzanych została uznana winnymi wszystkich zarzucanych im czynów, niektórych sąd z części zarzutów uniewinnił. Największy wymiar kary otrzymała była dyrektor DPS-u Justyna N., co do której sąd nie miał wątpliwości, że była prowodyrką wszystkich przestępczych działań, kierowała nimi, a przy tym odniosła zdecydowanie największą korzyść majątkową. Z tego powodu też Justyna N. została skazana na nawet więcej niż wnioskował prokurator, bo 6 lat pozbawienia wolności. Dodatkowo była dyrektor ma zapłacić tytułem zadośćuczynienia dla Domu Pomocy Społecznej 360 tysięcy złotych, na rzecz PCPR-u 143 tysiące złotych oraz solidarnie z innymi skazanym wpłacić 14 tysięcy na rzecz poszkodowanych pensjonariuszy DPS.

Również karę więzienia otrzymały była księgowa DPS-u Elżbieta G. (3 lata pozbawienia wolności), współpracująca z nią Elżbieta R. (3 lata pozbawienia wolności), była kasjerka DPS-u Barbara P. (2 lata więzienia) oraz była dyrektor PCPR-u Barbara B. (2 lata więzienia) – w przypadku tych dwóch ostatnich wyroków sędzia podkreślił, że korzyść majątkowa obu pań była znikoma albo żadna, jednak z uwagi na to, że swoimi podpisami umożliwiały trwanie przestępstwa, należy je uznać współwinnymi. Natomiast Elżbieta G. musi dodatkowo zapłacić DPS-owi tytułem zadośćuczynienia 118 tysięcy złotych, a Elżbieta R. na to samo konto 85 tysięcy złotych.

Były wicestarosta Janusz C. został uznany winnym kilkukrotnego przywłaszczenia niewielkich kwot (np. za fikcyjną delegację służbową, a w rzeczywistości prywatny wyjazd), ale z uwagi na piastowanie wówczas wysokiego stanowiska sąd skazał go na 1 rok 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na 4 lata. Dodatkowo Janusz C. ma zapłacić grzywnę w wysokości 10 tysięcy złotych i wspólnie z byłą dyrektor PCPR-u 2 tysiące złotych tytułem zadośćuczynienia tejże placówce.

Wobec ostatniego z oskarżonych, byłego kierowcy DPS, Mirosława S., sąd zastosował nadzwyczajne złagodzenie kary jedynie do grzywny w wysokości 1000 złotych, a to dlatego, że, jak argumentował sędzia, to dzięki temu pracownikowi przestępstwa dokonywane w DPS-ie ujrzały światło dzienne.

- To pan S. był inicjatorem tego postępowania, to on zgłosił organom ścigania wątpliwości związane z zakupami w DPS-ie – uzasadniał sędzia.

Sędzia podkreślił też, że Mirosław S. został uznany winnym jedynie tego, do czego sam się przyznał, zatem korzyści z jednorazowych zakupów na szkodę DPS (były kierowca musi zwrócić DPS-owi z tego tytułu kwotę około 900 złotych).

Jak uzasadniał sędzia, dla uproszczenia tej niezwykle złożonej sprawy podzielono ją na kilka wątków tematycznych, w których przewijały się często te same osoby, a które określają charakter popełnionych przestępstw. To nadużycia dokonywane podczas realizacji projektu zleconego przez PCPR, a finansowanego ze środków unijnych „Czas na samodzielność” (fikcyjne zajęcia w ramach programu, za które wynagrodzenie pobierała Justyna N.), podczas delegacji podpisywanych przez PCPR (np. delegacje wystawione na dwie osoby, a tymczasem panie jechały razem i to pociągiem czy autobusem), podobne kombinacje wykonywano wobec delegacji z DPS czy starostwa. Kolejnym wątkiem były niewykowane konsultacje pedagogiczne (w sumie 35 tysięcy złotych przywłaszczonych z tego tytułu przez Justynę N.). Zdecydowanie największa kwota – około 400 tysięcy złotych – została przywłaszczona – znowu w większej części przez byłą dyrektor DPS – z tytułu przeróżnych zakupów dokonywanych rzekomo dla DPS-u (odzież, obuwie, środki spożywcze, kosmetyki, meble). Jak podkreślał sędzia, wszystkie nadużycia były perfekcyjnie maskowane, na wszystko preparowano dokumenty, z formalnego punktu widzenia w papierach wszystko się zgadzało. W papierach zgadzały się również umowy zatrudnienia różnych osób, które w rzeczywistości nigdy w DPS-ie nie pracowały, a których wynagrodzenie trafiało do kieszeni Justyny N. (w sumie około 102 tysiące złotych). Oskarżone pracownice DPS-u brały też udział w integracyjnych wyjazdach finansowanych z pieniędzy przeznaczonych dla pensjonariuszy.

Za najbardziej bulwersującą sędzia uznał kwestię przywłaszczania pieniędzy pensjonariuszy przechowywanych w depozytach (w sumie 14 tysięcy złotych). Mieszkańcy pisali wnioski o wypłatę jakiejś kwoty, a do ich wniosku dopisywano cyfrę z przodu lub z tyłu, różnica trafiała znowu głównie do kieszeni byłej dyrektor.

- Justyna N. była inicjatorką tych działań, wykorzystywała nieporadność życiową mieszkańców DPS-u.

Wyrok jest nieprawomocny. Oskarżonym przysługuje apelacja do Sądu Apelacyjnego w Łodzi.