Joanna Dąbrowska. Znajdzie grzyby nawet tam, gdzie ich nie ma

Joanna Dąbrowska, sochaczewianka, to prawdziwa pasjonatka grzybobrania. „Znajdzie grzyby nawet tam, gdzie ich nie ma”. Zna zdecydowanie więcej gatunków, niż przeciętny miłośnik tego zajęcia. Potrafi znaleźć jadalne kapelusze nawet pod blokiem na osiedlu w centrum naszego miasta.

Do redakcji przychodzi z wiklinowym koszykiem pełnym grzybów.

- Jakie to grzyby?

- To jeden grzyb, bardzo charakterystyczny, o wachlarzowej budowie, podobnie, jak w przypadku boczniaka, kapelusze nakładają się na siebie. Nazywa się żagiew łuskowata. Rośnie przy lasach, a także w mieście. Ten akurat rośnie pod moim blokiem, udało mi się go znaleźć, co parę tygodni ścinam sobie w ten sposób solidną porcję grzybów.

- I tę żagiew można jeść?

- Tak, młode owocniki, gdy są jeszcze miękkie, można jeść. Można je dodawać do zupy, czy ugotować niczym flaczki. Można też usmażyć jak schabowego. Starsze grzyby uznaje się za niejadalne, choć możemy je ususzyć, zetrzeć na tarce i dodawać do potraw jako przyprawę.

Joanna Dąbrowska zaczęła się interesować grzybami dwa lata temu i sprawił to zwykły przypadek, spacer do lasu w czasie dużego wysypu grzybów. Dużo czyta na ten temat, dużo ogląda, poznaje też grzyby w naturze. Jak mówi, nie ma czegoś takiego jak sezon na grzyby, gdyż ten tak naprawdę trwa cały rok.

Obecnie mamy suszę, więc o lśniący kapelusz trudno, ale zwykle w czerwcu i lipcu zbiera się borowiki usiatkowane, pieprzniki jadalne, czyli popularne kurki, surojadki, gołąbki, pierwsze boczniaki.

- Zbieram też grzyby niezwykłe jak muchomory czerwieniejące, muchomory rdzawobrązowe, które są bardzo smaczne.

Joanna przyznaje, że do wspomnianych muchomorów „podchodziła” rok, konsultowała ten temat z grzybiarzami, przyniosła kilka egzemplarzy do domu, przekroiła, zrobiła wysyp zarodników, wszystko po to, by się upewnić, że to właściwy, jadalny grzyb. Dziś muchomory rdzawobrązowe je cała jej rodzina.

Nasza rozmówczyni nie zachęca jednak nikogo do eksperymentowania z grzybami. Zaleca zbieranie i spożywanie wyłącznie tych grzybów, co do których jesteśmy całkowicie pewni. Podkreśla, że do bezpiecznych grzybów należą te z tzw. gąbką pod kapeluszem. Spośród nich w Polsce nie ma grzybów śmiertelnie trujących, choć niektóre mogą nam zaszkodzić. Absolutnie odradza eksperymentowanie z grzybami blaszkowymi.

- Jest wiele metod bezpiecznego zbierania grzybów, wśród nich sięganie po wyłącznie dojrzałe owocniki, takie, których wygląd nie budzi w nas najmniejszych wątpliwości, że to grzyb jadalny, a nie jego trujący odpowiednik. Przez pomylenie kani z muchomorem sromotnikowym zmarło już wielu ludzi.

Dla Joanny duże znaczenie mają nie tylko smakowe walory grzybów, ale też wartości odżywcze, a nawet lecznicze.

- Niektóre związki zawarte w grzybach hamują rozrost komórek nowotworowych, obniżają ciśnienie czy poziom cukru we w krwi. Są grzyby, jak grzyby żółte, które zawierają bardzo dużo witamin, na przykład pieczarki hodowlane są bogate w witaminę D. Natomiast przyznaję też, że grzyby są ciężkostrawne. Dzieci i osoby starsze powinny spożywać jedynie ich małe ilości.

Joanna przyznaje, że z powodu suszy obecnie raczej grzybów nie pozbieramy. To szczęście mogą mieć jedynie mieszkańcy Kotliny Jeleniogórskiej, Warmii i Mazur oraz Podlasia.

Artykuł na podstawie wywiadu Grażyny Bolimowskiej - Gajdy